Τα καλλωπιστικά φυτά αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του περιβάλλοντος ενός ατόμου, το οποίο ικανοποιεί τις αισθητικές του ανάγκες, φέρει ένα θεραπευτικό και αντιαγχωτικό φορτίο. Η ικανοποίηση της αυξανόμενης ζήτησης του πληθυσμού, η ανανέωση του φάσματος των καλλιεργειών λουλουδιών κήπου είναι ένα από τα κύρια καθήκοντα των Βοτανικών Κήπων.
Στους Βοτανικούς Κήπους, γίνεται πολύ δουλειά για τον εγκλιματισμό των καλλωπιστικών φυτών, προκειμένου να επιλεγούν τα καλύτερα είδη, μορφές και ποικιλίες για πρακτική χρήση.
Ένα από αυτά τα φυτά είναι το χρυσάνθεμο, το οποίο θα ικανοποιούσε τις απαιτήσεις τόσο των επαγγελματιών κηπουρών όσο και των ερασιτεχνών. Τα κύρια πλεονεκτήματά του περιλαμβάνουν: ομορφιά των μορφών και ποικιλία χρωμάτων, μακρά άνθηση, ευκολία αναπαραγωγής, ευελιξία στη χρήση.
Το χρυσάνθεμο χρησιμοποιείται για τη διακόσμηση λουλουδιών, καλλιεργούνται για κοπή, φυτεύονται σε γλάστρες, δοχεία, μπονσάι και καταρράκτες.
Τα διαδοχικά χρυσάνθεμα είναι μικρά άνθη χρυσάνθεμα με έναν «καταρράκτη» λουλουδιών που κρέμονται στους βλαστούς χρησιμοποιώντας μια ειδική διαμόρφωση θάμνων. Στη γενική πρακτική, υπάρχουν περιπτώσεις απόκτησης καταρρακτών χρυσάνθεμων με βλαστούς μήκους περίπου 3,5 m και πλάτους έως 80 cm, που αριθμούν έως 3000 ταξιανθίες, οι οποίες ανθίζουν ταυτόχρονα.
Τα χρυσάνθεμα αποκτήθηκαν για πρώτη φορά στην Ιαπωνία και στη συνέχεια αποκτήθηκαν δημοτικότητα σε άλλες χώρες, ειδικά στη Γαλλία και τη Γερμανία. Η τεχνική του σχηματισμού χρυσάνθεμου με τη μορφή ενός καταρράκτη έχει ονομαστεί (kengai) kengai, ή cascade style. Το 1915, παραλήφθηκε για πρώτη φορά στην Ιαπωνία.
Μια ειδική ποικιλία χρυσάνθεμων με μικρές ταξιανθίες αναπτύχθηκε όχι προς τα πάνω, αλλά προς τα κάτω. Έτσι, αποδείχθηκε ένας καταρράκτης χρυσάνθεμου σε μια ορεινή κοιλάδα.
Στη Μολδαβία, τα χρυσάνθεμα δεν χρησιμοποιήθηκαν στον καταρράκτη λόγω της έλλειψης ειδικής ποικιλίας και της έλλειψης γνώσης των χαρακτηριστικών καλλιέργειας.
Επομένως, ο σκοπός αυτής της εργασίας ήταν να επιλέξει ποικιλίες κατάλληλες για καλλιέργεια με τη μορφή καταρράκτη και να μελετήσει τη γεωργική τους τεχνολογία, λαμβάνοντας υπόψη τις κλιματολογικές συνθήκες μιας συγκεκριμένης ζώνης.
Ακολουθούν ορισμένα υλικά και ερευνητικές μέθοδοι. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το 2005 έως το 2008 στον Βοτανικό Κήπο της Ακαδημίας Επιστημών. Δοκιμάσαμε πέντε ποικιλίες χρυσάνθεμων (Smuglyanka, Happy Childhood, Zolotaya Niva, Cyttere, Red Burst,) από τη δική του συλλογή του Βοτανικού Κήπου της Ακαδημίας Επιστημών, οι οποίες ανήκουν σε διαφορετικές ομάδες δομής ταξιανθίας και χρόνου άνθησης.
Το κύριο κριτήριο κατά την επιλογή για μελέτη ήταν οι διακοσμητικοί δείκτες αυτών των ποικιλιών. Χρησιμοποιήσαμε δοχεία από σκούρο πολυαιθυλένιο, κεραμικά δοχεία διαμέτρου 19 cm, φυτικά δοχεία πέντε λίτρων.
Τα ριζωμένα μοσχεύματα χρυσάνθεμων φυτεύτηκαν σε 2 κομμάτια. για κάθε δοχείο σε ένα μείγμα της ακόλουθης σύνθεσης: 1 μέρος χούμου, τύρφη με υψηλή πρόσδεση και χλοοτάπητα και 4 μέρη άμμου. Τα χρυσάνθεμα αναπτύχθηκαν χωρίς μεταφόρτωση.
Εδώ είναι τα αποτελέσματα της συζήτησής τους. Η αναπαραγωγή των χρυσάνθεμων για τη μορφή καταρράκτη χρησιμοποιήθηκε από μοσχεύματα τον Μάρτιο. Για να αποκτήσετε έναν ισχυρό καταρράκτη, πολλά ριζωμένα μοσχεύματα φυτεύτηκαν σε κάθε δοχείο.
Στα τέλη Απριλίου, τα εμπορευματοκιβώτια θάφτηκαν στο έδαφος στο χώρο. Τα πρωτότυπα τοποθετήθηκαν σε απόσταση 1 m από το ένα στο άλλο. Οι βλαστοί χρυσάνθεμου δέθηκαν σε ένα παχύ νήμα, το ένα άκρο στη βάση του στελέχους και το άλλο άκρο του βλαστού σε ένα πάσσαλο σε ύψος 40 cm από τη βόρεια πλευρά του φυτού, οπότε θα ήταν γωνία 45 ° δημιουργήθηκε μεταξύ της επιφάνειας του εδάφους και του σύρματος. Οι ακτίνες του ήλιου χτυπούν κάθετα στο κύριο στέλεχος και προκαλούν διακλάδωση.
Το σχήμα του καταρράκτη χρυσάνθεμου αποκτήθηκε με δύο τσιμπήματα. Η πρώτη τσίμπημα πραγματοποιήθηκε μετά την ανάπτυξη τουλάχιστον 10 φύλλων και ύψους 28 εκατοστών στο χρυσάνθεμο. Στη συνέχεια, 1 - 2 κορυφαίοι οφθαλμοί, οι πιο ζωτικοί, δεν τσίμπησαν, επιτρέποντας στο στέλεχος να επιμηκύνεται.
Ένα μήνα αργότερα, οι βλαστοί της δεύτερης τάξης άρχισαν να αναπτύσσονται από τους άξονες των φύλλων και όταν μεγαλώνουν πάνω τους, έγινε η δεύτερη τσίμπημα του χρυσάνθεμου πάνω από το τέταρτο φύλλο. Οι βλαστοί από το άνω μασχαλιαίο φύλλωμα μεγαλώνουν γρηγορότερα από το χαμηλότερο, οπότε δεν τραβήχτηκαν ταυτόχρονα: στο ανώτερο 5 ημέρες νωρίτερα από ό, τι στο κάτω. Η τελευταία πρέζα ήταν 2 μήνες πριν από την έναρξη της ανθοφορίας του χρυσάνθεμου.
Γνωρίζοντας ότι τα χρυσάνθεμα φυτρώνουν σε περιορισμένη ποσότητα εδάφους, για μεγαλύτερη ανάπτυξη βλαστών, χρειάζονται τακτική σίτιση, η οποία πραγματοποιείται κάθε 10 ημέρες πριν από το χρωματισμό των μπουμπουκιών.
Τα χρυσάνθεμα μεταφέρθηκαν στο θερμοκήπιο από το ανοιχτό έδαφος το Σεπτέμβριο και εγκαταστάθηκαν σε ψηλά περίπτερα. Στην αρχή, οι βλαστοί λυγίστηκαν κάτω από το δικό τους βάρος, και στη συνέχεια μέσα σε μια εβδομάδα πρέπει να λυγίσουν. Επομένως, δεν ποτίζονταν για αρκετές ημέρες, οι μαραμένοι βλαστοί χρυσάνθεμων είναι λιγότερο εύθραυστοι κάτω από το βάρος των ταξιανθιών τους.
Χρησιμοποιώντας αυτήν την αναπτυσσόμενη μέθοδο, αποκτήσαμε δείγματα χρυσάνθεμων με μήκος βλαστού 60 έως 125 cm, στα οποία υπήρχαν 15-94 ταξιανθίες (ποικιλία Red Burst). Στα χρυσάνθεμα της ποικιλίας Zolotaya Niva, σχηματίστηκαν 13-45 ταξιανθίες, στους βλαστούς μήκους 50-80 εκ. Τα χρυσάνθεμα της ποικιλίας Happy Childhood είχαν βλαστοί μήκους 24-97 cm με ταξιανθίες 15-56.
Συμπεράσματα. Για να μεγαλώσετε τα χρυσάνθεμα με τη μορφή ενός καταρράκτη, πρέπει να χρησιμοποιήσετε ψηλές ποικιλίες με ισχυρό δυναμικό ανάπτυξης, με εύκαμπτες ταξιανθίες που δεν υπερβαίνουν τα 2-4 cm σε διάμετρο.
Υπό τις συνθήκες μας, τέτοιες ποικιλίες όπως το Zolotaya Niva και το Red Burst αποδείχθηκαν πολλά υποσχόμενες για την καλλιέργεια χρυσάνθεμων σε έναν καταρράκτη.
